بعد یه زمانی به خودت میای میبینی , نه دلتنگی آدما مهم اند , نه ناراحتی شون , نه غصه هاشون . اینکه یهو بی خیال همه چی و همه کس میشی و خیلی خیلی حرفه ای ادمارو حذف میکنی ! ترجیح میدی دیگه واسه خودت زندگی کنی , واسه خودت نفس بکشی , حرف بزنی , عمل کنی اینکه یادت بیاد خیلی ها تو تمام زندگی ات هستن اما تمام زندگی ت نیستن , کلن راحت باشی .
در هر صورت خوش به حال کسایی که به این مرحله رسیدن , واقعن خوش به حالشون ما که هنوز همون ادم مزخرف همیشگی موندیم . اه
¤ کپی رایت از گودر